Category: Τεύχος 6

Αυτό το τεύχος του περιοδικού μας, το 6ο, είναι αφιερωμένο σε καλές πρακτικές συγγραφής εργασιών για τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών (ΠΜΣ) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ), τα οποία αφορούν στην «Εκπαίδευση Ενηλίκων» και στο «Σπουδές στην Εκπαίδευση» και, βέβαια, προς ωφέλεια όλων όσοι θα επιθυμούσαν να μελετήσουν το ‘πώς δει επιστημονικήν εργασίαν συγγράφειν’.

Κυριάκης Κωνσταντίνος

Η συγγραφή μιας επιστημονικής–φοιτητικής εργασίας για το ΕΑΠ οφείλει να υπακούει σε ορισμένα αιτήματα του επιστημονικώς γράφειν...

Γεωργαράς Κωνσταντίνος: Med Εκπαίδευση Ενηλίκων, Οικονομολόγος - Εκπαιδευτικός, kgeorgaras@ath.forthnet.gr

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει το ‘λόγο’ περί Εκπαίδευσης Ενηλίκων υπό το πρίσμα της Διά Βίου Μάθησης στην Ελλάδα, όπως αποτυπώνεται σε θεσμικά κείμενα πολιτικής, ως ρηματική πρακτική, την περίοδο 1996 – 2008, καθώς και τους τελεστές / παράγοντες (εσωτερικούς και εξωτερικούς) που οδήγησαν στην κατασκευή και άρθρωσή του, προκειμένου να συμβάλλει στην κατανόηση, ερμηνεία και ανάλυση του ελληνικού εκπαιδευτικού ‘λόγου’ τη συγκεκριμένη περίοδο. Την περίοδο αυτή, προκειμένου να επιτευχθεί η «εσωτερική ρύθμιση», στρατηγική πολιτική επιλογή θα αποτελέσει ο «εξευρωπαϊσμός» της Ελλάδας.

Χρύσα Τερεζάκη, Εκπαιδευτικός (MSc) - Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων, Υποψήφια Διδάκτορας στο ΕΑΠ

Υιοθετώντας το Ποιοτικό παράδειγμα κι από τη Μελέτη της Περίπτωσης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας της ευρύτερης περιοχής της Κρήτης, μέσω των αναλύσεων του περιεχομένου συνεντεύξεων των εμπλεκόμενων, εκπαιδευόμενων κι εκπαιδευτών και τη συγκριτική αποτίμησή τους, η παρούσα μελέτη επιχειρεί να εισβάλλει στα «άδυτα» της εκπαιδευτικής λειτουργίας του σχολείου, εστιάζει στην κατανόηση της εκπαιδευτικής πρακτικής στο πλαίσιο της εκπόνησης σχεδίων εργασίας (projects) μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη, συμβάλλοντας, έστω και στο ελάχιστο, στη διαπίστωση και συνειδητοποίηση των σημείων εκείνων όπου Θεωρία και Πράξη συγκλίνουν ή αποκλίνουν μεταξύ τους.

Κοσμίδη Σοφία

«Η κύρια λειτουργία της γλώσσας είναι η επικοινωνία» (βλ. Graddol, 2001:19). Δεν μπορεί λοιπόν να ιδωθεί παρά μόνο άρρηκτα συνυφασμένη με την κοινωνία. Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσω να αναπτύξω τις θέσεις της Κοινωνιογλωσσολογίας και αντίστοιχα της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου απέναντι στη σχέση γλώσσας-κοινωνίας. Στην πρώτη ενότητα αναλύω τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη σχέση γλώσσας - κοινωνίας η παραδοσιακή Κοινωνιογλωσσολογία. Στη δεύτερη ενότητα αναφέρω τι υποστηρίζει η Κριτική Ανάλυση Λόγου. Μέσα από την παράθεση πρόκειται να διακριθούν οι διαφορές των δύο προσεγγίσεων, τις οποίες θα συνοψίσω στην τρίτη ενότητα. Ακολούθως, στην τέταρτη ενότητα, με αφορμή δυο παραδείγματα από το χώρο της διαφήμισης πραγματεύομαι τη διαφορετικότητα της προσέγγισης τόσο από την οπτική της Κοινωνιογλωσσολογίας όσο και από την οπτική της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου.

Μηλιωρίτσας Ευάγγελος

Η εργασία αυτή, αναφέρεται στην ανάπτυξη των γνωστικών δεξιοτήτων ως εργαλείου μάθησης στην εξΑΕ. Η επιλογή τριών βασικότερων από τη συνθετική δέσμη αυτών συσχετίζεται με τους στόχους της ΕΚΠ65 και αναδεικνύεται η σημαντικότητά τους στην πρώτη ενότητα. Στην δεύτερη ενότητα αναλύονται οι επιμέρους ενέργειες που απαιτούνται για την προετοιμασία της τρίτης συμβουλευτικής συνάντησης της θεματικής. Ακολουθεί η στοχοθεσία της Ο.Σ.Σ. με σκοπό την ανάπτυξη τριών κρίσιμων δεξιοτήτων. Στη συνέχεια, αποτυπώνονται τα στάδια, οι τεχνικές, τα μέσα, η χρονική αλληλουχία και η αποτελεσματική τους εφαρμογή. Η ενεργοποίηση των παραπάνω στοιχείων-ενεργειών συνδυάζεται με τις αρχές μάθησης ενηλίκων. Η εργασία ολοκληρώνεται με την παράθεση χρήσιμων συμπερασμάτων.

Κυριάκης Κωνσταντίνος (MEd)

Η παρούσα εργασία αναπτύσσεται στη βάση ότι οι ομιλητές της ίδιας εθνικής γλώσσας δεν μιλούν την ‘ίδια’ εθνική γλώσσα: χρησιμοποιούν ποικιλίες της ίδιας γλώσσας, διαφορετικές μορφές γλώσσας (Ferguson, 1959), οι οποίες εξαρτώνται από τη γεωγραφική περιοχή, την κοινωνική ομάδα, τις περιστάσεις επικοινωνίας κτό. Πρόκειται για μια λειτουργική κοινωνική πολυγλωσσία (Φραγκουδάκη, 2001), η οποία επιτρέπει στον χρήστη να δημιουργεί διαφορετικό νόημα ανάλογα με τον ‘επικοινωνιακό στόχο’ (Σκούρτου, 2001: 191). Σε αυτό το πλαίσιο, στόχος της εργασίας είναι να καταδείξει ότι η κατάκτηση της ‘πρότυπης’ (standard) ποικιλίας του εκπαιδευτικού θεσμού είναι εξωγενής και, επομένως, θα πρέπει η μάθησή της να γίνεται «προσθετικά», στη βάση της φυσικά, κατακτημένης γλωσσικής ποικιλίας.